CRÓNICA VETERANOS

"Ás veces hai que estropear un pouquiño o cadro para poder rematalo". Esta frase do artista Eugène Delacroix define a actitude do noso equipo no último encontro disputado.
Ben é certo que xa non te xogas nada , pero hai sempre a dignidade está por riba de calquera outra circunstancía atenuante , e o equipo do "Val da Maia-Barcala" , fíxo afogar no seu orgullo a máis de un fillo de Neptuno , nunha tarde para olvidar.
Podíamos haber acadado o bronce nesta segunda volta do campionato , pero estropeouse o final. De nada serve loitar contra vento e marea se logo encaias o barco na praia . O ano pasado cuartos , este quintos , era un soño que algúns tíñan pero o capitán do "Barco-eiro" , deunos unha lección de navegación e de táctica mariño-militar.
Non malgastes a túa munición , sobre todo cando o contrario apesar de contar con menos artillería sabe escollelo momento para a súa utilización .
Cinco cañonazos e seis impactos , nunca tan barato foi gañar un duelo .
Sesenta proxectis para tan so cinco dianas .
Algún debe meditar cambiala cuberta do navio , pola tan socorrida mesa con tapete de cor "herba recen segada" .
Outros cambiar o timón polas "cuarenta estampas de cartón" .
Pero ó final quenes abandonaran primeiro o barco non son estes , se non as ratas .
A maioría ,eso sí, ten a casta e o orgullo para non saltar e seguer na embarcación e seguir loitando contra os elementos e se fai falla afundirse co barco .
Para o recordo , a conversa final entre o Director Xeral do Negreira e o presidente do barqueiro ó remate do encontro :
Al pasar la barca
me dijo el barquero
las niñas bonitas
no pagan dinero(puntos).
Yo no soy bonita
ni lo quiero ser
tome usted los cuartos (3 puntos)
y a pasarlo bien.
Al volver la barca
me volvio a decir
las niñas bonitas
no pagan (puntos)aqui.
Yo no soy bonita
ni lo quiero ser
las niñas bonitas
se echan a perder
Como soy tan fea
yo le pagare (los 3 puntos)
Arriba la barca de Santa Isabel(non contaban con eles).